آنچه بشریت باید بخورد تا سالم بماند

گروهی از دهکده های ماهیگیری در ساحل نزدیک کیلیفی، شمال مومباسا در کنیا پراکنده اند. این آب ها محل زندگی طوطی ماهی، اختاپوس و دیگر گونه های خوراکی است. اما با وجود زندگی در سواحل، کودکان روستاها به ندرت غذاهای دریایی می خورند. غذای اصلی آن‌ها اوگالی، آرد ذرت (ذرت) مخلوط با آب است و بیشتر غذای آن‌ها از گیاهان تامین می‌شود. تقریباً نیمی از بچه‌های اینجا رشدشان کاهش یافته است – دو برابر نرخ ملی.

در سال 2020، لورا ایانوتی، محقق بهداشت عمومی در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، و همکاران کنیایی اش از مردم روستاها پرسیدند که چرا بچه ها غذاهای دریایی نمی خورند، حتی اگر همه والدین برای امرار معاش ماهی بگیرند. مطالعات نشان می دهد که ماهی و سایر غذاهای حیوانی می توانند رشد را بهبود بخشند. والدین گفتند که فروش صیدشان برای آنها منطقی تر از خوردن آن است.

بنابراین، ایانوتی و تیمش در حال اجرای یک آزمایش کنترل شده هستند. آنها تله های اصلاح شده ای را به ماهیگیران داده اند که دهانه های کوچکی دارند که به ماهی های جوان اجازه فرار می دهد. ایانوتی می‌گوید این امر باید تخم‌ریزی و سلامت مناطق اقیانوس‌ها و صخره‌های صخره‌ای که بیش از حد صید می‌شوند را در طول زمان بهبود بخشد و در نهایت درآمد را افزایش دهد. سپس، برای نیمی از خانواده‌ها، کارکنان بهداشت جامعه از بازدیدهای خانگی، نمایش آشپزی و پیام‌رسانی استفاده می‌کنند تا والدین را تشویق کنند که به بچه‌هایشان ماهی بیشتری بدهند، به‌ویژه گونه‌های محلی فراوان و سریع‌رشد مانند «تافی» یا خرگوش ماهی خالدار سفید (Siganus canaliculatus). ) و اختاپوس. دانشمندان بررسی خواهند کرد که آیا کودکان این خانواده‌ها بهتر از کودکانی که پیام دریافت نمی‌کنند بهتر غذا می‌خورند و قدشان بلندتر می‌شود.

به گفته ایانوتی، هدف از این آزمایش این است که بفهمیم «کدام غذاهای دریایی را می‌توانیم انتخاب کنیم که برای اکوسیستم و همچنین در رژیم غذایی سالم هستند». او می گوید که رژیم غذایی پیشنهادی باید از نظر فرهنگی قابل قبول و مقرون به صرفه باشد.

ایانوتی با سوالاتی دست و پنجه نرم می‌کند که تمرکز اصلی محققان، سازمان ملل، سرمایه‌گذاران بین‌المللی و بسیاری از کشورهاست که به دنبال رژیم‌هایی هستند که هم برای مردم و هم برای کره زمین مفید هستند. بیش از 2 میلیارد نفر دارای اضافه وزن یا چاق هستند که عمدتا در جهان غرب هستند. در عین حال، 811 میلیون نفر، بیشتر در کشورهای کم درآمد و متوسط، کالری یا تغذیه کافی دریافت نمی کنند. رژیم های غذایی ناسالم در سال 2017 بیش از هر عامل دیگری، از جمله سیگار کشیدن، منجر به مرگ و میر در جهان شد. به گفته سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) از آنجایی که جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است و افراد بیشتری مانند غربی ها شروع به خوردن می کنند، تولید گوشت، لبنیات و تخم مرغ تا سال 2050 باید حدود 44 درصد افزایش یابد.

این یک مشکل زیست محیطی در کنار نگرانی های بهداشتی است. سیستم غذایی صنعتی فعلی ما در حال حاضر حدود یک چهارم گازهای گلخانه ای جهان را منتشر می کند. همچنین 70 درصد مصرف آب شیرین و 40 درصد از پوشش زمین را به خود اختصاص می دهد و به کودهایی متکی است که چرخه نیتروژن و فسفر را مختل می کنند و مسئول بیشتر آلودگی رودخانه ها و سواحل هستند.

در سال 2019، کنسرسیومی متشکل از 37 متخصص تغذیه، بوم شناس و متخصصان دیگر از 16 کشور – کمیسیون EAT-Lancet در مورد غذا، سیاره، سلامت – گزارشی را منتشر کردند که خواستار یک تغییر رژیم غذایی گسترده بود که هم تغذیه و هم محیط زیست را در نظر بگیرد. فردی که از رژیم غذایی مرجع EAT-Lancet پیروی می کند، «انعطاف پذیر» است و در بیشتر روزها از گیاهان و گاهی اوقات مقدار کمی گوشت یا ماهی می خورد.

این گزارش توجه زیادی را به سمت رژیم های غذایی پایدار برانگیخت و انتقاداتی را در مورد اینکه آیا این رژیم برای همه کاربردی است یا خیر. برخی از دانشمندان اکنون در تلاش هستند تا رژیم های غذایی پایدار با محیط زیست را در زمینه های محلی، بدون به خطر انداختن تغذیه یا آسیب رساندن به معیشت، آزمایش کنند.

سام مایرز، کارگردان، می‌گوید: «ما باید به سمت رژیم‌های غذایی که ردپای اکولوژیکی بسیار پایین‌تری دارند، پیشرفت کنیم، در غیر این صورت چند دهه طول می‌کشد تا شاهد فروپاشی جهانی تنوع زیستی، کاربری زمین و همه آن‌ها باشیم. از ائتلاف سلامت سیاره ای، یک کنسرسیوم جهانی در بوستون، ماساچوست، که اثرات تغییرات محیطی بر سلامتی را مطالعه می کند.